توجه و تمرکز
توجه توانایی انتخاب و تمرکز بر روی محرک های مرتبط است. توجه فرآیند شناختی است که موقعیت ما را نسبت به محرک های مرتبط و در نتیجه پاسخ به آن ممکن می سازد. این توانایی شناختی بسیار مهم است و یک عملکرد ضروری در زندگی روزمره ما است. توجه انواع مختلفی دارد:
گوش بزنگی: به سطح هوشیاری ما در حالت های مختلف خستگی و پرانرژی اشاره دارد.
تمرکز: به توانایی ما برای تمرکز روی محرک ها اشاره دارد.
توجه پیوسته: توانایی توجه به یک محرک یا فعالیت در مدت زمان طولانی.
توجه انتخابی: توانایی توجه به محرک یا فعالیت های خاص در حضور محرک های مزاحم.
توجه متناوب: توانایی تغییر تمرکز بین دو یا محرک های بیشتر.
توجه تقسیم شده: توانایی تمرکز همزمان به چندین محرک
به منظور فهم بهتر انواع توجه، خود را در حالت رانندگی تصور کنید. در طول رانندگی شما مجبور هستید هشیاری خود را حفظ کنید (گوش بزنگی)، مجبور هستید روی جاده تمرکز کنید (تمرکز)، برای مدت زمان طولانی توجه و تمرکز خود را حفظ کنید (توجه پیوسته)، مانع از منحرف شدن تمرکز خود به سمت محرک های مزاحم شوید (توجه انتخابی)، خود را قادر سازید تا تمرکز خود را با استفاده از آینه از یک لاین به لاین دیگر تغییر دهید و سپس به لاین خود برگردید (توجه متناوب) و قادر به انجام همه اعمال ضروری برای رانندگی مانند استفاده از پدالها، چرخاندن فرمان و عوض کردن دنده (توجه تقسیم شده) باشید.
کارکرد شناختی توجه جزء مهمترین کارکردهای شناختی است که تقریبا در اکثر اختلالات روانپزشکی و نورولوژیکی دچار آسیب می شود. ماینداتیک برای ارزیابی توجه از آزمون برو-نرو، آزمون بار توجه، آزمون شمارش، آزمون جابه جایی و آزمون ردیابی استفاده می کند.